Oetslovenblues #18 |
organisation: Oetslovenblues
artist: 2-3-Go (B) |
© Rootsville 2016 |
|
Op de eerste zaterdag van de oogst-maand begeven de blues-liefhebbers zich steevast naar het Limburgse Wellen. Ergens op de heuvels van het glooiende landschap in Limburg aan de Oetslovenkapel, die hier al staat van de 17de eeuw, transformeren de mensen van de organisatie op deze zaterdag de weide altijd weer in een gezellig blues-dorpje. Deze ‘gathering’ staat gekend om zijn eenvoud en Wat ook een certitude is dat dit blues-fest uitsluitend beroep doet op eigen talenten waarvan er in ons kleine landje nog meer dan voldoende voorradig zijn. De opkomst is dan ook al sinds jaren gewoon 'ausum' te noemen, in die mate zelfs dat de editie van 2015 het bordje 'Sold Out' best wel kon gebruiken en dat zal wel een goed gevoel geven aan diegene die er telkens weer hun hart en ziel in weten te steken. Een goede basis van een nog beter blues-fest is ook wel de variatie die er wordt ingestoken en we weten allemaal wel dat het niet steeds stevig hoeft te zijn en dat de aanverwante stijlen die de blues rijk is voor meer dan voldoende afwisseling kunnen zorgen waardoor het nooit begint te vervelen en ook dit is een pluspunt van Oetslovenblues.
Met Wouter Celis als 'MC' hebben ze hier ook al jaren een certitude en na zijn deskundige aankondiging, en dat was nu juist dat eene dat we moesten missen op Blues Peer, konden die van 'Bottle Nose' er aan gaan beginnen met hun howlin' 'Devil Woman'. Nummers die in de lijn van de verwachtingen zaten waren 'Help Me' en 'You're Gonna Miss Me'. Clean sheet maar er mocht wat meerr schwung in worden gestoken.
‘Shenandoah Special’ bestaat uit 'four man and a lady' en die dame is Charlotte Saelemaker (viool & vocals). De mannen dat zijn Garry Leddington (gitaar & vocals), David Deceukelier (mandoline & vocals), Pieter Cras (banjo & vocals) en Daniel De Fleurquin (contrabas). Dus je leest het geen drummer en dus een band met vijf muzikanten ;-) die ons vandaag gaan teleporteren naar de hillbilly mountains van Kentucky…so, let’s roll in my sweet baby’s arms. Alleen gitarist heeft de Britse 'exit' letterlijk genomen is heult met deze Belgische bluesgrass band waar we terecht fier op kunnen zijn. Al openen ze hier vandaag met 'Goodbye To The Blues' tovh blijven we ze in Als laatste sluiten ze af met 'Freeborn Man' en dat zal dan misschien doelen op de 'Brexit'. Oh ja, straffe kost van de 'Lady' in het gezelschap want zij was nog maar een dikke maand moeder geworden en 'de kleine' was erbij. Toch mooi als je moeder in de buurt kan zijn van je oogappel om hem zo te kunnen zien opgroeien met liefde en muziek. Tijdens de 'change-overs' konden de leifhebbers buiten nog genieten van een extra en intieme set...not a labor day for the PA. Alweer een A attest maar voor het 'plusje' een beetje meer pit, die van de echte hillbilly mountains zijn ook geen doetjes. Next, The Night Time Heroes Blues Band! Met deze band uit 'Oalsjt' mogen we al beginnen spreken van veteranen in het vak. De basis van Deze nachtelijke helden speelden al overal in binnen- en buitenland dus OestlovenBlues nog eens aanvinken staat zeker en vast goed op hun CV. Geen saaie bedoeling met deze ‘Night Time Heroes’ maar swingende blues en nu maar hopen dat de ‘bokkenrijders’ niet weer tot leven komen door hun gebrachte ambiance… and it’s their time to suffer now.
Yep, we zijn al aangekomen aan de hoofdmoot van het programma dit jaar en daarvoor grijpen ze meteen naar de Belgische top in de blues. Mario Pesic en zijn D-Tale voorstellen is uiteraard al lang niet meer nodig. Hun aanstekelijke blues & roots is al lang gekend maar sinds het uitbrengen van hun album ‘Come Out and Play’ vorig jaar is hun populariteit naar ongekende hoogten gestegen.
De mannen van D-Tale kennende moeten we ons oiok gaan opmaken voor het uitlopen van het programma wan éénmaal dat Mario is begonnen is he in contact with the devil. UIteraard staat hun album in de spotlight' en openen ze met 'No Harm Done' en daarmee warten z al onmiddellijk 'in trouble'. 'Riding Withe The King', 'Feels Like Rain' de die-hard fans die hier talrijk aanwezig waren kennen ze uiteraard allemaal en moesten de stembanden van Mario Pesic het begeven zouden er hier wel enkele kunnen inspringen. Met 'Girl On My Mind' krijgen we dan een barefootin' nummer en met 'Buddy Guy' zijn 'Midnight Train' gingen we naar een zinderend einde...ain't no midnight train with D-Tale and down the track they go for some 'Tennessee Plates' en daarmee zal 'de' John wel tevreden zijn...en speciaal vue de Steve, ien, twee, drei en vantenhaar... Een feestje afsluiten is niet altijd evident en het is ook ieder jaar weer uitkijken wat ‘het volk’ verwacht. Je moet als organisatie er ook op weten te letten dat het nu niet juist één groep teveel wordt en dat iedereen in een goede sfeer weet af te sluiten. Wel met deze ‘2-3-Go’ hoeven ze zich geen zorgen te maken want als er een feestje moet worden gebouwd dan weten Mike Matheve en zijn slappin’ bass wel hoe het moet.
Met 'Mama Don't' weten we dat alle bandleden, afgzonderlijk het podium opkomen en dat heeft wel iets met dit nummer maar dan breekt het rock 'n roll feestje los, and 'That's Allright'. Met nummers als 'Rag Mop' van de Ames Brothers en 'C'mon Everybody' lijkt erop of hier barst een feestje los voor een kleine 'Fourty Days'....rock 'n roll is good for the soul! Helaas maar waar deze 18de editie van Oetsloven zit er weer op. Uitstekende keuze en meer dan genoeg variëteit om het nog lang te kunnen opslagen op onze menselijke hard disk. Proficiat aan de mensen en sympathisanten van dit gezellig festival met de zo gegeerde betaalbare pintjes... and remember folks, This Howlin' Wolf Will Survive!...awoehoe! The youngest one... The handmade one... The new ones...Be-Mine Blues The happy ones...
more pics on |
daar zijn de democratische prijzen aan inkom en toog altijd wel een onderdeel van het succes van. Ook samen met dit blues-fest valt de 'International Blues Music Day' en dat maakt het allemaal nog een beetje 'bluesier'.
De opener van editie #18 is dit jaar voorbehouden aan 'Bottle Nose'. Deze formatie bestaat uit gitarist Ruby Brown, een ritme sectie met drummer Mr. Siko en Mr. Swinny Boy aan de elektrische basgitaar en met El Branzo aan de Mississippi saxofoon weten ze als geen ander een balans te vinden tussen steengoede klassiekers en eigen werk. Van swingend tot ingetogen, ze zullen ons zeker weten te bekoren, so blues is the game, ‘Bottle Nose’ the name.
Varation is the key for succes…en voor de eerste zijstap in de blues zorgen deze ‘Shenandoah Special’ voor. Deze uit het Antwerpse afkomstige formatie staat bekend voor hun uitmuntende sfeer die ze brengen door hun enthousiasme te steken in opwekkende Bluegrass. Deze roots en country muziek bevat flarden van folk en zelf blues en gospel invloeden zijn hier niet vreemd.
ons hart sluiten want hun benadering tot deze bluegrass is loepzuiver te noemen. Moest mandonline-bouwer en zanger het voor bekeken houden zou deze onmiddelijk een job toegewezen krijgen in één of ander veilinghuis en dat bewijst hij hier met 'The Auctioneer', eerste maal, tweede maal, derde maal, verkocht aan deze aimabele Shenandoah Special voor de luttle prijs van ....eurokes. 
deze band vinden we terug in 1991 en dus gaat dit viertal stilaan richting jubileum dat al kan gaan tellen. Karel Meganck staat in voor het vocale gedeelte samen met de sound van zijn snedige bluesharp. Peter Bronder is de Telecaster-man van dienst en als ritme sectie maken Jacky Verstraeten en Luc Baetslé de dienst uit. Zij hadden George en de crew 10 jaar geleden al een helpende hand uitgestoken en zijn dus vrienden van 't huis geworden, en wijle dan ;-).
Een keine jazzy intro die is opgedragen aan 'Sam' alvorens er een steengoede set van te gaan maken. Wat volgt is een grasduining in het ruime oeuvre van de blues zoals 'Everyday I Heve The Blues' en daar kan ik van meespreken. Met nummers als 'Caldonia' en zeker met 'Rock This House' kan je alle zorgen aan de kant zetten en je laten meeslepen door deze 'Nachtelijke helden'. Als toemaatje mag 'Bertje' zijn eigenste smoelschuif boven halen voor een prachtige versie van TJW zijn 'Steamy Windows' al verandert Karel nu net niet in Tante Tina.
Bij deze band zit ook een rasechte (g)limburger met name Patrick Cuyvers die samen met zijn ‘beast’ door iedereen wordt geprezen en waarop al menig buitenlandse artiesten beroep op hebben gedaan. Eén van zijn vaste maatjes is ook Steve ‘Dynamite’ Wouters en ook deze ‘batteur’ heeft al menig grote namen op zijn lijstje staan of moeten we stellen..lijst. De andere helft van de ritme sectie bestaat uit bassist Erik Wells. So, get ready for some excellent blues & roots with a little flavor of John Hiatt. 
Samen met zijn kompanen Sr.Jo (lead guitar) en Mr. Guy (drums) wist ook Koekoek Seven (rhythm guitar) deze ‘2-3-Go’ te vervolledigen en gaan ze ons hier uitwuiven met een rock ’n roll feestje om van te smullen. Helaas voor Mike en de zijnen waren eerder dit jaar The Paladins een net iets te grote naam om ze van het podium te spelen maar hier op de heuvels van Wellen gaan ze zeker en vast een set weg geven waar we nog van gaan spreken. Put your dancin’ shoes on for some ol’ school R’n'R and get ready for a blast!!!
